Zondag, 16 September

16 September

Vanmorgen was ik (Jeffrey) al vroeg wakker. Ik heb slecht geslapen omdat een stel hooligans verderop in het dorp aan het feestvieren waren tot een uur of 4 vannacht, en daarbij uren keihard aan het zingen waren. Niemand heeft er last van gehad alleen Hilda en ik (terwijl wij beiden met een demper of oordopjes slapen! (noot Jacco: dat heeft dan dus niet veel zin))

Daarnaast werden we gisteravond toen we net op bed lagen getrakteerd op een enorm vuurwerk vlak naast de camping, dus ik heb slecht geslapen (noot Jacco: de rest heeft prima geslapen). Ik was een uur of 7 van bed af en ben daarna maar even in het meer gesprongen. Erg fris maar heel lekker verkwikkend. Jan volgde mijn voorbeeld maar is daarna meteen onder de douche gesprongen. Dat had ik ook moeten doen, want het duurde anderhalf uur voordat ik een beetje warm werd.

Het is vandaag weer supermooi weer en uiteraard gaan we weer vliegen. Den Vlaam wilde graag nog een ochtendvluchtje doen om er even in te komen, en dat leek Lieneke en mij ook ook een goed idee. We zijn toen naar boven gereden en hebben een heerlijk glijvluchtje gemaakt vanaf Planfait. Jacco heeft onze starts (Noot Jacco: die van Lieneke zelfs diverse keren) gefilmd.

Daarna terug naar de camping en een heerlijk bakkie koffie gedaan.

Om een uur of half twee zijn we met 3 auto's naar de landing "Doussard" (geloof ik) gereden om deze even te inspecteren en het juiste circuit in ons op te nemen en vervolgens zijn we met 2 auto's naar Col de la Forclaz gegaan voor het "echte werk".

Helaas konden we niet helemaal naar boven rijden met de auto's omdat de slagboom dicht was, en dus moesten we een pittig klimmetje ondernemen met de pakzak op de rug. Héél goed veur de poot'n en teeg'n die bier-bûûk!

Het was er al een drukte van belang, en Jacco vervolgt het verhaal: Op de startplek was het de gewoonte om netjes op je beurt te wachten, en die beurt was altijd pas als alle tandempiloten vertrokken waren. Iedereen kwam makkelijk de lucht in en ging direct bij de start het hoekje om. Dat werd al snel een drukte van belang op dat hoekkie... want de bellen zetten niet echt door. Al snel waren er 50 parapenters bezig dezelfde zielige bel te melken. We konden duidelijk merken dat Jan de echte boer in ons midden was.... als een van de weinige wist ie de melk ook in hoogte om te zetten en heeft het (zonder vario!) tot boven de fameuze tandjes gehaald. Ondergetekende (en ook andere teckeltjes) vond 50 parapenters in 5 kubieke hectare toch wat te hectisch en heeft zijn heil wat meer richting landingsplek gezocht. Daar kon je tijdens het dennenappels plukken echt heerlijk soaren. Op die manier toch nog 140 minuten boven gebleven. De 2 andere teckels waren toen al hoog en breed geland en Lieneke heeft ze toen gezelschap gehouden. Na het vliegen natuurlijk ff afgeborreld en genoten van de kookkunsten van onze nieuwe chef kok: Den Vlaam.

Heerlijk gegeten aan het meer met ondergaande zon, wat een rotleven toch... =)

Vandaag zijn trouwens ook de ontbrekende gasten aangekomen (namenlijst volgt later), alleen Atze moet nog komen maar dat word morgen of overmorgen...

De foto's:

Vanmorgen vroeg: Jan probeert door te komen, terwijl Stefke aan het zwemmen is.